Telkens wanneer een patiënt me met een oprechte uitdrukking vraagt: "Dokter, mijn voeten zijn gevoelloos, is het onbegaanbaar voor bloed?" Ik kan alleen maar glimlachen om te antwoorden ... omdat er in de moderne geneeskunde niet zoiets bestaat als onbegaanbaar bloed. , De reden voor de gevoelloosheid van de voeten kan worden toegeschreven aan twee grote problemen: vasculaire aandoeningen of neurologische aandoeningen. Wat zijn tenslotte de problemen die onze voeten gevoelloos maken?

Ten eerste is de bloedbaan geblokkeerd vanwege "vaataandoeningen"

◆Diabetes: Op het gebied van voet- en enkelspecialisten zijn diabetespatiënten de meest voorkomende symptomen van gevoelloosheid van de voeten veroorzaakt door problemen met de bloedvaten. Omdat diabetespatiënten zeer vatbaar zijn voor een slechte controle van de bloedsuikerspiegel, zoals gebrek aan regen in de woestijn, waardoor microvasculaire aandoeningen en gevoelloosheid ontstaan.

Diabetes bevordert de veroudering van bloedvaten en veroorzaakt arteriosclerose. Vet wordt gemengd met gladde cellen en calcium om zich op te hopen op de binnenwanden van bloedvaten, wat hart- en vaatziekten en perifere vasculaire symptomen zoals claudicatio intermittens, voetzweren en andere ziekten veroorzaakt. Om de verslechtering van de aandoening te vertragen, is het noodzakelijk om de bloedsuikerspiegel actief onder controle te houden, hyperlipidemie te behandelen, te stoppen met roken, het dieet onder controle te houden en meer voetoefeningen te doen om voetblessures te voorkomen.

◆Arteriosclerose: hoewel er een kleine kans is dat patiënten hun voeten blokkeren vanwege drie ernstige problemen (hypertensie, hyperlipidemie en hyperglycemie), bestaat de mogelijkheid van een 'voetslag' nog steeds. Er zijn ook gevallen waarin een trauma "acute arteriële obstructie" veroorzaakte. Op dit moment is het noodzakelijk om te proberen de slagaders binnen de gouden acht uur te ontstoppen. Eenmaal gemist, zullen de voetweefsels necrotisch zijn en de pijn van amputatie onder ogen zien.

◆Veneuze trombose: De meest voorkomende is diep-veneuze obstructie, waarnaar vaak wordt verwezen als 'economy class-syndroom'. Doordat de benen door langdurig zitten niet gestrekt en gebogen kunnen worden, ontstaat gemakkelijk diepe veneuze trombose. Bij milde symptomen treedt oedeem van de onderste ledematen op, in ernstige gevallen. Dit komt omdat deze stolsels samen met de bloedbaan naar de longen lopen, de bloedvaten in de longen blokkeren en een longembolie veroorzaken, met ademhalingsmoeilijkheden, zelfs beroertes of de dood tot gevolg. De perceptie van deze symptomen is echter anders en het is meer een gevoel van "zwelling van de voet" in plaats van "gevoelloosheid van de voeten".

Ten tweede, bloedcirculatie veroorzaakt door "neurologische aandoeningen"

Naast het probleem van gevoelloosheid van de voeten veroorzaakt door vasculaire aandoeningen, regelt het zenuwstelsel de waarneming van het lichaam. Natuurlijk is het nauwer verwant aan dit symptoom. Vanuit het oogpunt van het zenuwstelsel zijn er twee soorten:

◆Centraal zenuwstelsel
Het centrale zenuwstelsel bestaat uit de hersenen en het ruggenmerg, dus de meest voorkomende symptomen van gevoelloosheid van de voet zijn "tussenwervelschijfhernia" en "spinale stenose". Zodra is bevestigd dat de oorzaak van de gevoelloosheid van de voet van de patiënt wordt veroorzaakt door stoornissen van het centrale zenuwstelsel, zullen ze worden doorverwezen naar een wervelkolomoperatie voor symptomatische behandeling door professionele artsen.

◆ Perifere zenuwstelsel

Dit type neurologische aandoening presenteert een heel andere situatie:
● Perifere neuropathie van diabetische voet: deze aandoening is relatief ongeneeslijk. Het is een holistische medische aandoening. U kunt uw bloedsuikerspiegel alleen zelf controleren en regelmatig controleren.
●Tarsaltunnelsyndroom (Tarsaltunnelsyndroom): dit is een gebied van voet- en enkelspecialisten. Veel mensen weten het niet diep en het is gemakkelijk om een ​​verkeerde diagnose te stellen als plantaire fasciitis of plantaire pijn. Ik heb de ervaring van een patiënt in de Verenigde Staten op internet gelezen. Deze patiënt had oorspronkelijk pijn en ongemak in de voetschijf. Hij werd gediagnosticeerd met fasciitis plantaris door een orthopedisch arts. De behandeling met steroïden was niet effectief. Een andere orthopeed vertelde het me. Hij is gewoon moe of ontstoken. Het duurde meer dan tien maanden voordat deze man erachter kwam dat het probleem "tarsaaltunnelsyndroom" was. Na de operatie herstelde hij en waren zijn voeten niet meer gevoelloos.

Toen ik zag hoe deze man het deelde, werd ik erg emotioneel: stel je voor dat het in de medisch geavanceerde Verenigde Staten zo lang duurt om de echte oorzaak te achterhalen en de juiste remedie voor te schrijven. Om nog maar te zwijgen van het feit dat in Taiwan ieders begrip van de enkel nog steeds op zijn plaats is. In de chaotische toestand geloof ik dat het aantal verkeerde diagnoses van dergelijke patiënten hoger zal zijn. Er moeten veel patiënten zijn die al heel lang ronddwalen en het juiste probleem is tot nu toe niet gediagnosticeerd. Daarom wil ik in dit deel enkele ideeën met u delen.

Het principe van het tarsaaltunnelsyndroom is dat wanneer de scheenbeenzenuw door de binnenkant van het enkelgewricht naar de voet gaat, er een buisvormig kanaal is dat vaak de zenuwgeleiding blokkeert als gevolg van trauma, zwelling, tumorcompressie of natuurlijke constitutie. Op dit moment zal de patiënt gevoelloosheid van de voet voelen. De sleutel is dat de locatie van gevoelloosheid alleen zal optreden op de onderkant van de voet en de binnenkant van de voetschijf en andere distale zenuwen. De locatie is heel duidelijk en er zal geen gevoelloosheid in de dijen en kuiten zijn.

Bovendien, als de patiënt een gevoel heeft dat vergelijkbaar is met de elektrische stroom die door de plaats gaat waar de scheenbeenzenuw passeert door licht op het onderste deel van het mediale enkelgewricht te tikken, kan dit "tarsaaltunnelsyndroom" zijn.

Over het algemeen zijn veel van de problemen met het adjunct-kanaalsyndroom primair en kan er geen oorzaak worden gevonden. Het kan echter ook fibrose of zwelling in het tarsaalkanaal veroorzaken als gevolg van een verwonding; of tophi groeit daar gewoon en wordt geplet; of het is de ganglioncyste die gewoon in het gebied groeit en wordt samengedrukt; of vanwege de genezing van het hielbot steekt de mediale en achterste zijde uit en drukt dan in de tarsaalbuis; zelfs vanwege de platvoeten... is het noodzakelijk om de werkelijke oorzaak van het ontstaan ​​ervan te onderzoeken.

Ik wil benadrukken dat het tarsaaltunnelsyndroom operatief kan worden behandeld met zenuwdecompressie. De belangrijkste sleutel is of het probleem correct kan worden gediagnosticeerd. Als het slechts een kortdurende zwelling is, kan deze soms zonder operatie worden verbeterd.