Hoge voetboog

Overzicht

Afhankelijk van de vorm en kenmerken van de boog en het contactgebied met de grond, zijn er drie soorten voeten: platvoeten, normale voeten en hoge voetbogen. Hoge boogvoeten zijn ongeveer 12%, en het aandeel atleten is zelfs hoger tot 20-25%. De zogenaamde hoge voetboog manifesteert zich voornamelijk doordat de mediale lengteboog hoger is dan de normale voet. Het contactoppervlak van de zool en de grond wordt verkleind en de dempingsfunctie van de voet wordt verminderd.

Studies hebben aangetoond dat of het nu gaat om aangeboren of neurogene voeten met een hoge voetboog, het risico op voetblessures (60%) is veel hoger dan dat van normale voeten (23%). Williams et al. onderzocht de kwetsbare delen van hooggewelfde hardlopers en ontdekte dat hooggewelfde voeten een grotere kans hebben op enkelgewricht-, bot- en lateraal letsel. Powel et al. registreerde de driedimensionale kinematicagegevens van hoge boogvoeten en platvoeten tijdens blootsvoets lopen en ontdekte dat hoge boogvoeten een kleinere calcaneale valgushoek hebben in vergelijking met platvoeten. Een vergelijkende studie van plantaire druk en loopkarakteristieken tussen voeten met een hoge voetboog en normale voeten laat zien dat voeten met een hoge voetholte in vergelijking met normale voeten minder contactoppervlak hebben en dat de druk op de hiel en de voorvoet hoger is dan die van normale voeten, waardoor de druk op de hiel en de voorvoet hoger is dan bij normale voeten. de kans op achtervoet- en voorvoetvoetletsel wordt verminderd, en de elastische functie van de voetboog van de hoge voetboog wordt verminderd, wat leidt tot een verhoogde impactkracht van de kniegewrichtmeniscus en tussenwervelschijf, en verhoogt het risico op verwonding en pijn van zacht weefsel in het kniegewricht, het gewricht van de onderste ledematen en het ruggengraatgewricht.

Twee klinische manifestaties en biomechanische kenmerken van hoge voetboog

1. Klinische manifestaties

Hoge boogvoeten laten zien dat de mediale lengteboog van de voet te hoog is en dat de hiel omgekeerd en stijf is. Overmatige tractie van de plantaire spieren, verkorting van de achillespees, licht spitse houding, beperkte dorsiflexie, verkorting en aanscherping van de plantaire fascia, afplatting van de dwarsboog en misvorming van de klauwachtige tenen. Als je met hoge voetbogen staat, kun je voelen dat het grootste deel van het lichaamsgewicht geconcentreerd is op de voor- en achterkant van de voeten. De bogen op de binnenzolen van de voeten zijn duidelijk abnormaal hoog, de ligamenten op de wreef zijn te strak of de botten zijn misvormd, met als gevolg de calcaneus en de tenen.

De voetboog wordt geleidelijk hoger. Tegelijkertijd zorgt de hoge voetboog ervoor dat de laterale hoek van het kniegewricht groter wordt, waardoor het laterale kniegewricht opengaat, waardoor kniegewrichtaandoeningen ontstaan ​​en de afdaling en trappen vatbaar worden voor vermoeidheid en pijn. Vooral wanneer de spanning van de plantaire pezen ongelijkmatig is, worden symptomen veroorzaakt zoals pijn in de dwarsgewelf en fascia-krampen bij lopen, staan ​​en rennen. Voeten met een hoge voetboog zijn ook gevoelig voor schouder- en nekpijn en veroorzaken zelfs valse lange en korte benen, scoliose, plantaire fasciitis, middenvoetontsteking, lang calcaneaal en middenvoetsbeentje en gemakkelijke ontsteking van plantaire ligamentcomplicaties.

Bovendien hebben de hoge boogvoeten een sterke verhulling en zullen ze geen pijn voelen als ze jong of in een vroeg stadium zijn. Ze hebben zelfs het gevoel dat ze erg wendbaar zijn. Het gewicht van de voeten van de hoge boogvoeten wordt echter op de lange termijn ongelijk verdeeld. Naast de vorming van de voetzolen, wordt de pijn veroorzaakt door De loopstijl is vatbaar voor externe rotatie, de stabiliteit is niet goed en andere gewrichten veroorzaken eerder overmatige hoekblessures.

2. Biomechanische eigenschappen

In termen van biomechanica van de enkel heeft de hoge voetboog de volgende belangrijkste biomechanische kenmerken:
a. Vanuit het perspectief van botstructuur
In de statische toestand neemt de hellingshoek van het hielbeen van de achtervoet toe (meestal groter dan 60 graden), de hoge stand van de talus, de hoge stand van de middenvoet en de grotere plantairflexiehoek van de voorvoet.

b. Vanuit het oogpunt van de binnenste spieren en zachte weefsels van de voetzool
Lichamelijk onderzoek en echografisch onderzoek toonden aan dat de spanning van de inwendige spieren, weke delen, plantaire spieren en pezen van de voet toenam.

c. Vanuit het perspectief van voetzoolanalyse
Tijdens de vier rolprocessen van de zool vertoonden de meeste hoge voetwelvingen een overmatige inversie van de achtervoet en een verminderde dempingsfunctie van de hiel; onvoldoende pronatie van de middenvoet, verminderd dempend vermogen in de ondersteuning op middellange termijn en kortere tijd in het midden van de houding; rotatie van de voorvoet De voorkant is onvoldoende en de adductiehoek neemt toe. In de meeste gevallen krijgt de kop van het eerste middenvoetsbeentje meer kracht wanneer het zinkt en rolt, en wanneer de vijfde en vierde teen rollen, neemt het algemene plantaire roldempingsvermogen af.

d. Vanuit het perspectief van plantaire druk en zwaartepuntverschuiving
Verhoogde kracht op de laterale zijde van het hielbot, verhoogde kracht op de proximale en distale uiteinden van de kop van de vijfde middenvoetsbeentje, overmatige druk op het distale uiteinde van de kop en duim van de eerste middenvoetsbeentje, en algehele verschuiving van de zwaartepuntoverdrachtslijn van het middenvoetgedeelte.

e. Gezien vanuit de beweging van het enkelgewricht en de gewrichtsketting van de onderste ledematen
Intensievere achtervoet varus, middenvoet en voorvoet overmatige supinatie, voorvoet lichte adductie, vaak compenserende oorzaken knie, heupgewricht interne rotatie, hyperextensie, bekken posterieure lumbale lordose, een reeks van generaties zoals verminderde bewegingsneiging Compenserende biomechanische afwijkingen treden op, leidend tot verhoogde spanning van de interne rotatoren van de overeenkomstige onderste ledematen en het strekken van de externe rotators, wat verder vermoeidheidsletsel en pijn van de externe rotators van de knie- en heupgewrichten veroorzaakt, en ook de belangrijkste oorzaak van veelvoorkomende pathologische pijn in de taille en romp reden.