Knie varus is een van de meest voorkomende misvormingen van de onderste ledematen. Variaties in de hoek van de knie, veroorzaakt door verschillende oorzaken, kunnen leiden tot varusdeformiteit van de knie. De gewichtdragende toestand van de onderste ledematen van de patiënt en de krachtlijn veranderen, en de abnormale loopgang zal onvermijdelijk de belasting van het kniegewricht vergroten, wat zal leiden tot schade aan het gewrichtskraakbeen en degeneratieve veranderingen in het kniegewricht zal veroorzaken. Uiteindelijk zal het leiden tot gewrichtsstijfheid en loopstoornissen, wat de kwaliteit van leven van de patiënt ernstig zal verminderen. Tijdige diagnose en behandeling van varus in de knie zijn daarom van groot belang voor het behoud van de loopfunctie van de patiënt en de verbetering van de kwaliteit van leven.

Tijdens de normale ontwikkeling van de mens vertonen de foetus en de neonatale periode meestal milde tot matige knie varus, die verband houdt met de houding van de foetus in het lichaam van de moeder. Deze situatie zal geleidelijk worden gecorrigeerd met groei en ontwikkeling. Ontwikkelingsknie-valgus verschijnt en na nog eens 2 jaar gaat het verder met de overgang naar een relatief "volwassen" anatomische krachtlijn en bereikt het een normale toestand op ongeveer 6-jarige leeftijd. Patiënten die ouder zijn dan 2 jaar moeten actief op zoek gaan naar pathogene factoren wanneer ze knie varus hebben.

Veel ziekten kunnen varus in de knie veroorzaken, voornamelijk in de volgende aspecten:

1. Ziekten die het endocriene en metabolisme beïnvloeden, dergelijke ziekten worden vertegenwoordigd door rachitis.

2. Ziekten die rechtstreeks bot- en gewrichtsvernietiging veroorzaken, inclusief trauma, ontsteking, tumoren, enz. Van de onderste ledematen. Ziekten veroorzaken direct botvernietiging, veroorzaken botmisvormingen of beschadigen de epifysaire plaat, wat resulteert in asymmetrische botgroei, wat leidt tot varus in de knie.

3. Ziekten die de ontwikkeling van kraakbeen en bindweefsel beïnvloeden, zoals osteogenesis imperfecta, multipele epifysaire dysplasieën, enz. Deze ziekten zijn meestal erfelijke ziekten en ziekteverwekkende genen veroorzaken collageen-, kraakbeen- en andere bindweefselvormingsstoornissen, die invloed hebben op botvorming of -ontwikkeling, die zich uiteindelijk manifesteert als abnormale botgroei en -morfologie.

4. Neuromusculaire ziekte, gevolgen van poliomyelitis, gevolgen van hersenverlamming, neuromusculair letsel, enz. De ziekte veroorzaakt spasmen van de inversiespieren of ontspanning van de valgusspieren, wat resulteert in abnormale skeletkracht en het langdurig bestaan ​​van onevenwichtige spierkracht , Veroorzaakt abnormale ontwikkeling van botten.

5. Degeneratieve bot- en gewrichtsziekte, osteoartritis, is een soort degeneratieve verandering en verwonding van gewrichtskraakbeen, die geleidelijk leidt tot de beschadiging en proliferatie van bot aan beide zijden van het gewricht, en de gewrichtsruimte verandert ook, wat uiteindelijk de hele onderbeen om op te staan. De lijn verandert, waardoor de knieën naar binnen en naar buiten draaien. Tegelijkertijd zal de vorming van knie-varus de voortgang van artrose verder versnellen.

De klinische manifestaties van de patiënt zijn meer typerend en manifesteren zich als het abnormale uiterlijk van de onderste ledematen of het lopen. Wanneer de patiënt loopt, kan men zien dat de onderste ledematen "O"- of "X"-vormveranderingen vertonen.

Aangezien er veel oorzaken zijn van knievarus, moet het ontwerp van het behandelplan gericht zijn op het geheel, gebaseerd op de uitgebreide overweging van de leeftijd van de patiënt, predisponerende factoren, weke delen en gewrichtsaandoeningen, en de mate van misvorming, en geïndividualiseerde behandeling voor de patiënt.

Hoe knie varus te behandelen

Ten eerste moet de primaire ziekte actief worden gecorrigeerd: corrigeer de actieve endocriene en metabolische ziekten zo snel mogelijk, verbeter de voeding en het metabolisme van botten, bevorder de fysiologische ontwikkeling van botten, verbeter de botsterkte en het vermogen om externe stress te weerstaan; ontstekingen, tumoren en vroege epifysen Aandoeningen zoals dysplasie en neuromusculaire aandoeningen die veranderingen in de knievarus kunnen blijven veroorzaken, moeten worden geëlimineerd voordat de knievarus wordt gecorrigeerd, anders zal de knievarus onvermijdelijk terugkeren na corrigerende behandeling, wat leidt tot falen van de behandeling.

Over het algemeen hebben kinderen van 2 tot 4 jaar de neiging tot zelfcorrectie van knie varus, en conservatieve behandelingsmaatregelen kunnen worden genomen en regelmatige beoordeling en observatie van veranderingen in de aandoening.

Voor patiënten ouder dan 4 jaar die de epifysen niet hebben gesloten, is de mogelijkheid van zelfcorrectie van knie varus en valgus misvorming zeer klein. Chirurgische ingreep moet worden overwogen. Het uiteindelijke doel van een operatie is het herstellen van de normale gewichtdragende lijn van de onderste ledematen. Selectieve semi-epifysaire blokkade is een veilige en effectieve behandeling voor kinderen met knie varus.

Voor varuskniepatiënten met ernstige artrose, vooral oudere patiënten, is gewrichtsvervanging momenteel de meer gangbare behandeling.

Voor de overgrote meerderheid van de patiënten is de osteotomie een van de effectieve middelen om de krachtlijn van het aangedane ledemaat te herstellen.

Traditionele osteotomie en orthopedische chirurgie gebruiken vaak interne fixatie of externe fixatie met gips. Het grootste nadeel is dat de correctie van de misvorming in één handeling wordt geplaatst. Het is moeilijk om tijdens de operatie de positie en hoek van de osteotomie nauwkeurig te controleren en is vatbaar voor onvolledige correctie van de misvorming. En de situatie van overcorrectie resulteert vaak in herhaling van misvormingen of het verschijnen van nieuwe misvormingen na een operatie.

Het gebruik van een verstelbare externe fixator (Ilizarov-technologie) lost dit probleem goed op. Het voordeel van externe fixatie ten opzichte van interne fixatie is de instelbaarheid van de juiste richting en hoek na de operatie. De misvorming kan geleidelijk worden gecorrigeerd door langzame en continue tractie na de operatie, en vroege gewichtsbelasting kan de genezing van de osteotomie bevorderen. Bij het plaatsen van de externe fixator moet er echter op worden gelet dat het midden van het scharnier moet worden uitgelijnd met de positie van de osteotomie. Voor patiënten met artrose kan het kniegewricht worden gestrekt door middel van een vaste kruisgewrichtsstrekking om betere resultaten te bereiken.