Pronatie en supinatie

De voet bestaat uit 26 botten en 33 gewrichten, dus de beweging ervan is erg ingewikkeld. Deze complexiteit is zeer noodzakelijk, anders kunnen we ons niet aanpassen aan verschillende soorten grond, kunnen we het gewicht van meerdere keren ons lichaamsgewicht niet dragen en kunnen we tijdens het sporten niet efficiënt energie opslaan en vrijgeven.

Vanwege deze complexiteit is de beweging van de voet en enkel vaak verwarrend, en veel mensen kunnen de beweging van de voet niet eens van de enkel onderscheiden.
Dit artikel gaat over de driedimensionale beweging van de voet.

1. Wat zijn pronatie en supinatie?
De botten van de voet zijn verdeeld in drie delen, de voorvoet, de middenvoet en de achtervoet.

De voorvoet bestaat uit middenvoetsbeentjes en vingerkootjes, waaronder 19 botten; de middenvoet is samengesteld uit vijf botten, namelijk het hoefbeen, het balkbeen en drie spijkerschriftbeenderen; de achtervoet bevat de talus en calcaneus.

De 7 botten van de achtervoet en middenvoet worden samen de tarsale botten genoemd.
Het tarsale bot is erg belangrijk voor de beweging van de voet en omvat twee hoofdgewrichten: het subtalaire gewricht en het transversale tarsale gewricht.

De twee rode lijnen in de bovenstaande afbeelding vertegenwoordigen respectievelijk het subtalaire gewricht en het transversale tarsale gewricht.
Deze twee gewrichten kunnen de driedimensionale beweging uitvoeren, die de basis is van de driedimensionale beweging van de voet.
De combinatie van de beweging van het tarsale bot en het enkelgewricht vormt de zes basisbewegingen van de voet en enkel.

In het dagelijks leven en bij sporten bewegen de enkels zelden in slechts één richting, maar combineren ze meerdere richtingen. Dit vormt twee gecombineerde bewegingsmodi, die we pronatie en supinatie noemen.
Onder hen verwijst pronatie naar de combinatie van dorsaalflexie, valgus en abductie; supinatie verwijst naar plantairflexie, inversie en adductie.
Een meer voorkomende verwarring is om pronatie en supinatie gelijk te stellen aan valgus en varus. Pronatie en valgus zijn bewegingen in één richting, terwijl pronatie en supinatie driedimensionaal zijn.
Bij de staande en draaiende bewegingen kunnen we de verschillende bewegingen van de voeten aan beide kanten ervaren, de ene kant is geproneerd en de andere kant is supinatie.

Ga op een natuurlijke manier staan ​​met je tenen naar voren gericht en de handpalmen naar voren gericht. Probeer dan met kleine bewegingen naar rechts te draaien, waarbij je je voeten stilhoudt.
Ervaar de verschillende bewegingen van de voeten aan beide kanten. Op dit moment is de linkervoet pronatie en de rechtervoet supinatie.
Bij het naar links draaien is de rechtervoet pronatie en de linkervoet supinatie.

2. Pronatie en supinatie bij het lopen
Het lopen van mensen is een taak waarvoor geavanceerde coördinatiecapaciteiten vereist zijn, waarbij een reeks gebeurtenissen in een bepaalde volgorde plaatsvindt. Voor de enkel, pronatie en supinatie afwisselend bij het lopen. Hoewel het looppatroon zeer persoonlijk is, omvat het normale looppatroon de volgende acht fasen.

De acht fasen van links naar rechts zijn initiële landing (bilaterale ondersteuning), dragende responsperiode, mid-support fase, end-support fase, vroege zwaai (bilaterale ondersteuning), vroege zwaaifase, mid-swing fase en eindzwaai fase.
Vanaf de eerste landing voeren de onderste ledematen aan de voorkant een pronatiebeweging uit.

Het begint met de buitenkant van de hiel die op de grond landt en gaat dan naar voren en omhoog. Voorwaarts gaan zorgt ervoor dat de achtervoet, middenvoet en voorvoet achtereenvolgens pronatie maken, en omhoog gaan zorgt ervoor dat de benen, heupgewrichten, bekken en ruggengraat in volgorde draaien.

De supinatie begint vanuit het midden van de ondersteuningsfase en de onderste ledematen worden achtereenvolgens gesupineerd.

De hiel is verhoogd, de enkel is plantairflexie en de calcaneus is naar binnen gedraaid.

Bij het landen is de voet geproneerd en is het tarsale bot relatief ontspannen, wat gunstig is om schokken op te vangen en elasticiteit in het bindweefsel op te slaan. Wanneer de hiel omhoog wordt gebracht Wanneer de hiel in het midden van de ondersteunende fase omhoog wordt gebracht, vergrendelt het tarsale bot en slaat de energie op in het bindweefsel. Wordt losgelaten, waardoor het lichaam efficiënter naar voren wordt geduwd.
Dit mechanisme is een belangrijke reden waarom mensen lopen efficiënt is.
De middensteunfase is de sleutelpositie voor de voet om te transformeren van pronatie naar supinatie. In de houding-loopmethode van Nicholas Romanov wordt deze positie beschouwd als de belangrijkste loophouding. De analyse van de lichaamshouding in deze houding kan ons veel nuttige informatie opleveren.

3. Overmatige pronatie en onvoldoende pronatie
Passende pronatie en supinatie zijn noodzakelijk, maar als ze het juiste bereik overschrijden, zal dit problemen veroorzaken.
Pronatiedeformiteitssyndroom is een fenomeen van posturale compensatie van de onderste ledematen dat we vaak noemen. Het verwijst naar overmatige pronatie van de onderste ledematen.

De afbeelding hierboven toont overmatige pronatie in een typische houding.
In het achterste aanzicht zijn de valgus en abductie (externe rotatie van de voet ten opzichte van de kuit) van de achtervoet te zien. Als er ook overmatige pronatie aanwezig is in het middenvoetgebied, zal dit de booghoogte verminderen, wat resulteert in platvoeten.
Overmatige pronatie manifesteert zich in het lopen als valgus en calcaneus valgus.

Mensen met overmatige pronatie kunnen de voetboog in het midden van de ondersteuningsfase niet ondersteunen tijdens lopen en rennen, met als gevolg onvoldoende stabiliteit van de achtervoet, die niet alleen niet efficiënt energie opslaat en afgeeft, maar ook gemakkelijk tot blessures leidt.
Onvoldoende pronatie is relatief zeldzaam. Het is het tegenovergestelde van overmatige pronatie. Gedurende de gehele loopcyclus bevindt het zich in een vergrendelde toestand en kan het de elasticiteit van het bindweefsel niet volledig benutten om de impact op te vangen. Deze momentane belastingen worden direct op de gewrichten uitgeoefend, waardoor de gewrichtsschade toeneemt. De kansen. Tegelijkertijd kan energie in het geval van onvoldoende pronatie niet effectief worden opgeslagen en vrijgegeven, en moeten spieren herhaaldelijk worden gebruikt om te breken en vooruit te gaan, wat spiervermoeidheid en spanning verhoogt.

De afbeelding hierboven toont de loophouding onder de voorwaarde van onvoldoende pronatie, en de voetboog behoudt altijd een hoge hoogte.
Aan de anatomische structuur kunnen we zien waarom overmatige pronatie eerder voorkomt dan onvoldoende pronatie.

De mediale longitudinale boog van de voet is veel hoger dan de laterale longitudinale boog, waardoor de structuur van de voet een beetje op een wig lijkt, en het is gemakkelijker om naar binnen te vallen, dat wil zeggen dat valgus en pronatie optreden.

Relatief bericht:

https://aideastep.com/pronation-and-supination-of-the-foot/

https://aideastep.com/insole-to-correct-pronation/