Bepaalde voet- en enkelaandoeningen komen vaker voor bij patiënten met speciale behoeften. De panelleden behandelen gespecialiseerde interpersoonlijke benaderingen van deze situaties, evenals algemene pathologie, orthopedische aanpassingen, materialen en schoencompatibiliteit, om te voldoen aan de unieke eisen van deze populatie.

 

Q:

Wat zijn volgens uw ervaring de meest voorkomende problemen waarvoor orthesen nodig zijn in een patiëntengroep met speciale vereisten?

A:

"Veel van de biomechanische en structurele problemen die we zien in de populatie met speciale behoeften lijken sterk op die welke we in de dagelijkse praktijk zien", legt Timothy Dutra, DPM, FACPM uit.

 

Fasciitis plantaris, mediaal tibiaal stresssyndroom, patellofemoraal pijnsyndroom, posterieure tibiale tendinitis en hallux limitus/rigidus zijn volgens Dr. Dutra allemaal veelvoorkomende verwondingen en pathologieën bij deze patiënten.

 

Flexibele platvoet, alleen of in combinatie met hallux valgus, hallux varus of posterieure tibiale tendinitis, is het meest voorkomende probleem dat ze ziet bij haar patiënten met speciale behoeften, volgens Dianne Mitchell-Pray, DPM.

 

David Jenkins, DPM, FACFAS, identificeert hyperflexibiliteit als een fundamentele oorzaak van veel van de ziekten waarvoor orthopedische therapie nodig kan zijn, en stelt dat zijn ervaring voornamelijk is bij personen met een verstandelijke beperking (ID) zoals het syndroom van Down en het Fragile X-syndroom.

 

"Ik zeg 'misschien' omdat veel van onze Special Olympics-deelnemers ernstige pes planus, hallux valgus en andere voetproblemen hebben, maar niettemin functioneren als atleten zonder pijn of prestatiebeperkingen," merkt Dr. Jenkins op.

 

Volgens zijn persoonlijk onderzoek komen pes planus, brachymetatarsie met metatarsalgie, capsulitis, keratomen en/of ulceratie veel voor bij mensen met een verstandelijke beperking. Patiënten met hersenverlamming kunnen contracturen of een ernstige cavus voet hebben, wat het tegenovergestelde is van het probleem. 1

 

Q:

Zijn er delen van de biomechanische beoordeling die moeten worden benadrukt bij het evalueren van een patiënt met specifieke behoeften aan orthesen? Wat is het moeilijkste aspect van loopanalyse en orthesen op recept voor individuen zoals Special Olympics-atleten?

A:

Werken met topsporters vereist volgens Karen Langone, DPM, DABPM, dat de beoefenaar gevoeliger is voor de eisen van de patiënt.

 

"Als ik met patiënten ben, heb ik de neiging levendig te zijn", zegt dr. Langone, "maar ik heb gemerkt dat kalm en zachtaardig zijn vaak beter wordt ontvangen door atleten met speciale behoeften."

 

Vriendelijke geruststelling, illustratie van wat er zou gebeuren tijdens een onderzoek, langzaam onderzoek en verbale hulp, volgens Dr. Langone, zijn allemaal nuttig geweest om deze atleten een gevoel van comfort te geven tijdens hun afspraak. Ze benadrukt ook hoe belangrijk het is om het examen leuk, creatief en boeiend te maken.

 

Wanneer ernstige hyperflexibiliteit aanwezig is tijdens de biomechanische beoordeling voor patiënten met speciale behoeften, zegt Dr. Jenkins dat de clinicus dit onmiddellijk zal opmerken en aanbeveelt om dit te relateren aan de geschiedenis van de patiënt om te bepalen of het symptomen of prestatieproblemen veroorzaakt. Hij vermeldt ook dat substantiële contracturen bij sommige atleten, evenals omstandigheden waarin de patiënt de aanwijzingen niet begrijpt, een uitdaging kunnen zijn. Dr. Jenkins beveelt aan dat de arts of coach (indien aanwezig) de hand van de patiënt vastpakt tijdens het lopen in bepaalde scenario's.

 

"Sommige atleten geloven dat dit een prachtig moment is om op te scheppen en belachelijk te zijn!" Dr. Jenkins legt uit: "(Ze) kunnen rennen, overslaan of anderszins niet in hun normale gang lopen."

 

Volgens Dr. Jenkins zullen sommige atleten een vroege hiel-off en substantiële abductie hebben, terwijl anderen zwaar geadduceerd zullen zijn en zorgen hebben over struikelen.

 

Dr. Mitchell-Pray zegt dat ze in dit deel van de evaluatie geen noemenswaardige verschillen in haar aanpak heeft opgemerkt.

 

Dr. Mitchell-Pray zegt: "Ik doe een uitgebreid biomechanisch onderzoek en geef veel kennis aan de patiënten en hun families, zorgverleners en coaches." "Ik geef ook veel schoeninformatie, maar niet meer dan voor een andere patiënt of familie", zegt ze.

 

Ze is het echter eens met Dr. Jenkins dat patiënten er op dat moment voor kunnen kiezen om dom te doen, waardoor de ganganalyse moeilijker wordt. Ze zegt tegen de arts dat hij geduld moet hebben en er plezier mee moet hebben, en stelt voor dat de arts het leuk vindt om dat deel van de test opnieuw te doen.

 

Q:

Heeft u voor deze patiëntenpopulatie specifieke voorschrijf- of aanpassingsparels voor orthesen?

A:

De meerderheid van de panelleden is het erover eens dat correct schoeisel cruciaal is voor de effectiviteit van elk orthesenvoorschrift voor deze doelgroep. Dr. Mitchell wijst erop dat de kosten van zowel schoenen als orthesen een probleem kunnen zijn. Bij het kiezen van de juiste orthese voor een patiënt moet de beoefenaar echter rekening houden met het schoeisel van de patiënt.

 

Volgens Dr. Mitchell-Pray bestelt ze regelmatig grote orthesen met diepe hielcups en minimale boogvulling. Ze zou ook kunnen nadenken over het toevoegen van een mediale flens en mogelijk een hoefkatrol 'sweet spot' om het contactoppervlak tussen de orthese en de voet te vergroten, wat de proprioceptie en controle zou verbeteren.

 

Dr. Mitchell-Pray benadrukt de noodzaak om patiënten te vragen wat zij denken dat het probleem is en om naar hun antwoorden te luisteren.

 

Voor het comfort van de patiënt geeft Dr. Langone de voorkeur aan semi-flexibele apparaten en zal hij vaak een antimicrobiële bovenlaag gebruiken om tinea te helpen voorkomen. Ze vraagt ​​de patiënt ook welke kleur bovenblad ze verkiezen om hem of haar bij de strategie te betrekken.

 

Dr. Jenkins raadt aan om elke extreme pronatie of calcaneus-eversie te behandelen met een agressiever apparaat met een diepere hielkom, misschien door een Blake-inversie of Kirby-skive-aanpassing toe te voegen, als de arts denkt dat de patiënt baat zou kunnen hebben bij een orthese.

 

Dr. Dutra concentreert zich vaak op de pasvorm van de orthese in de schoen. Als de sporter meerdere sporten beoefent, moet hij zich ervan bewust zijn dat een gevarieerde uitrusting van schoenen het gebruik van extra orthesen noodzakelijk kan maken. Dr. Dutra zegt dat hij gewoonlijk een orthese in Cobra-stijl gebruikt in spikes en kleinere schoenen. Hoewel deze orthese goed in deze schoenen past, kan het lage profiel volgens Dr. Dutra leiden tot verlies van biomechanische controle.

 

Bij oudere atleten raadt hij ook aan om zijn orthesen flexibeler te maken en een gedempte topcover toe te voegen, en om de inlooptijd af te wachten voordat er wijzigingen worden aangebracht.

 

"Ik denk dat de belangrijkste tip is om uw orthetische recept en aanbevelingen (voor patiënten met speciale behoeften) op dezelfde manier te benaderen als voor uw (normaal ontwikkelde) atletische en sportgeneeskundige populaties", zegt Dr. Dutra.

 

Q:

Wordt er bij de materiaalkeuze rekening gehouden met de sensorische verwerkingsconditie van een patiënt?

A:

De topcover en voorvoetverlengingen van orthesen kunnen volgens Dr. Dutra een belangrijke rol spelen bij proprioceptieve feedback. Hij vervolgt dat het type sportsok, evenals de schoen zelf, vooral de buitenzool, belangrijke factoren zijn om te overwegen.

 

Omdat diabetes vaker voorkomt bij patiënten met een verstandelijke beperking, zegt Dr. Jenkins dat hij opnieuw nadenkt over hoe hij de sensorische toestand bij deze patiënten beoordeelt, inclusief de mogelijkheid van verlies van beschermend gevoel (LOPS). Hij vermeldt dat er momenteel onderzoek naar dit onderwerp gaande is.

 

Volgens Dr. Langone is het haar doel om een ​​gadget te maken dat de sporter prettig vindt en graag wil gebruiken. Volgens Dr. Langone kunnen enkele patiëntspecifieke aanpassingen aan materialen nodig zijn om deze therapietrouw te bereiken.

 

Dr. Dutra is assistent-professor toegepaste biomechanica aan de California School of Podiatric Medicine van de Samuel Merritt University. Hij is een Fellow van het American College of Sports Medicine en voormalig president van de American Academy of Podiatric Medicine. Hij is de vice-voorzitter van de Joint Commission on Sports Medicine and Science en podotherapeutisch adviseur voor de University of California, Berkeley's Intercollegiate Athletics.

 

Dr. Jenkins is professor aan de Arizona School of Podiatric Medicine van de Midwestern University in Glendale, Arizona. Hij is een Fellow van de American Academy of Podiatric Sports Medicine en zijn voormalig president. Hij fungeert ook als Global Clinical Advisor van het Special Olympics Fit Feet Program.

 

Dr. Langone is co-vicevoorzitter van de American Association for Women Podotherapeuten en diplomaat van de American Board of Podiatric Medicine. Ze is een Fellow van de American Academy of Podiatric Sports Medicine en de voormalige president. Ze werkt als privé-beoefenaar in Southampton, New York.

 

Dr. Mitchell-Pray is board gecertificeerd door de American Board of Podiatric Medicine en is een Fellow van de American Academy of Podiatric Sports Medicine. Mercy Medical Group, Inc. in Sacramento, Californië, is haar privépraktijk.

 

1. DW Jenkins, K Cooper, R O'Connor, L Watanbe en C Wills. Structuur, biomechanische en dermatologische bevindingen van podotherapeutische problemen bij deelnemers aan Special Olympics. 2011;21(1):15-25 inch Voet (Edinb).